My little pony

Ponura, acz niekiedy klimatyczna mgła, jaka bladym porankiem czy też szarzejącym wieczorem oplata Ponyville oraz najbliższe okolice, również jest tworzona przez pracowite kopytka dziesiątek pegazów. W specjalnym sektorze, gdzie łatwo zagubić się w stale buchających kłębach pary, role pracowników są jasno podzielone - latając, ogromnymi łychami należy mieszać wodę w dosyć pojemnym kotle - zaś towarzysz niżej ma za zadanie dopilnować rzetelnej, gorącej temperatury. Praca, jak każda inna - ciężka i melancholijna, acz będąca powodem do dumy, bowiem pogoda nie należy wcale do spraw błahych...

Ten tor znajduje się zaraz obok zamku księżniczek. Kuce wchodzą na wielkie loże, komentator na wieże, a w budkach przy wejściu obstawiają zakłady! Gdy rozsiądziesz się na krześle, zobaczysz wielki tor wyścigowy z... Chmur! Pegazy czuwają na pasie startowym, słyszą gwizdek i ruszają niczym pioruny dookoła toru!

Gospodarstwo rodziny Apple, nie licząc ich sporej chaty rekreacyjnej tuż przy wejściu, Akrów Słodkich Jabłek, kilku pomniejszych chatek pozostałych członków rodziny, którzy postanowili powrócić z wsi położonych nieco dalej i zamieszkać z ukochanymi krewnymi oraz kilku hektarów pól, łąk i pustego terenu, ma również kilka mniejszych budynków - przykładowo takowy chlew. Mieszka tutaj cała Sfora uroczych świnek, którym dostarcza się jabłka i inne warzywa niestety nie mające dobrej jakości, w zamian za cenny, nieco cuchnący, nawóz, tak potrzebny przy sadzeniu nowych drzewek jak i roślin. Jako, iż mały kurnik jest często przepełniony, w upalne dni kurczaki spacerujące po podwórzu przychodzą i tu, wygrzewając się na stoku siana. Aby dopuścić wygłodniałe prosiaki do korytka pierw trzeba otworzyć specjalne drzwiczki, narażając się na staranowanie, oddzielające część bardziej gospodarczą od ich "legowiska" - połączonego z zagrodą po brzegi wypełnioną błotem - podczas karmienia dogląda się ich stanu oraz czyści zasychające nieczystości. Ma się też okazje uprzątnąć nieco gnoju, pozostawionego w pozostałych sektorach, by przystąpić do szaleńczego wprowadzania zwierząt ponownie do odpowiedniej części. Wcześniej pomieszczenie miało służyć także jako obora - dopiero później Babcia Smith zdała sobie sprawę, iż projekt, jaki wybrała, nie nadaje się do pomieszczenia całego STADA. Mimo, iż karmienie i mycie świnek brzmi przyjemnie, tak naprawdę jest ciężką i odpowiedzialną pracą, typową dzienną czynnością dla naszych cennych farmerów Apple.

Głównym elementem gospodarstwa rodziny, a właściwie rodzin, Apple, nie licząc Akrów Słodkich Jabłek, w sumie będących wspaniałą ikoną przemysłu, jest także wielkie, liczące sobie wiele hektarów, podwórze. Ciemna, piaszczysta ścieżka urywa się od wiejskiej dróżki wiodącej obrzeżami Ponyville, i prowadzi właśnie tu - przez uwitą różami bramę, z drewnianym kawałkiem o wydrążonym kształcie jabłka. Gdzie oko nie sięgnie - spokojny, cichy i jakże odżywczy, wiejski krajobraz, w tle Hektary Smakowitych Marchewek, na północy Jardy Soczystych Rzodkiewek. Nie może tu i zabraknąć gdakających kur, kilku kurników, obory czy chlewu, oraz drobniejszych ogródków przydomowych - są i małe krzaki truskawek czy poziomek, kapusta, kalafior, brokuły, a nawet pietruszki i zioła, co w sumie zbija zaledwie poboczny interes, z którego słynie farma. Duży domek, w kolorze ciemno-malinowym, jest mieszkaniem Apple Bloom, Applejack, Babci Smith oraz BigMac'a - za nim zaś rozciągają się zdecydowanie mniejsze i skromniejsze chatki pozostałych krewnych, jacy raczyli zamieszkać w Ponyville, zazwyczaj jednopiętrowe, acz mieszczące wiele kucy - rodzina nie była zbytnio pozytywnie nastawiona do goszczenia tu, na akrach, swych pobratymców, lecz cóż poradzić, jeżeli niewykorzystanej ziemi jest ful arów?
Na wschodnim skrzydle, nie licząc stale oranego pola, mieści się także pastwisko bydła - źródło smakowitego mleka dostarczanego miasteczku. Atrakcji jest tu wiele - lecz głównie znajomi czy inne mieszczuchy przybywają tu wypoczywać, nie zdając sobie sprawy, iż farma wiążę się także z ciężką, melancholijną pracą.

Sporych rozmiarów gabinet, w którym to króluje nieco zakręcony, acz przemiły Doctor Horse, przeprowadzający w nim zabiegi wszelakie, począwszy od szczepień, na prześwietleniach kończąc. Na ścianach, gdzie aby umilić pacjentom pobyt w tymże przeklętym miejscu, widnieją motyle, w łagodnym, kojącym, turkusowym kolorze. Na drobnym monitorze wyświetlają się zdjęcia rentgenowskie, a wokoło, w kolorowych ramkach, wiszą i dyplomy, i plakaty "dbajmy o zdrowie" bądź krótkie informacje medyczne, ostrzeżenia, ciekawostki. Jest tu mnóstwo półek, szklanych gablotek, i innych zakamarków, a wszystko to po brzegi przepełnione jest medykamentami przeróżnej maści - czy to młotki do obstukiwania kopyt, szczypce i nożyce, patyczki do gardła, strzykawki i igły, bandaże, plastry, różnorodne pigułki, płyny, toniki. Jedyną miłą rzeczą jest różowa miseczka pełna słodyczy, dla najmłodszych, dzielnych pacjentów. Oprócz krzesełek, biurka samego lekarza, przy którym wypisuje najróżniejsze recepty, oraz drzwi do pokoju zabiegowego, jest tu także krzesło niby dentystyczne - wszechstronny dr. Horse nawet i wierci czy umieszcza plomby w zębach kucy. Pod nieobecność lekarza władzę sprawują pielęgniarki, równie dobrze obeznane w medycynie.

Usypana sypkim żwirem ścieżka odrywa się od ulicy głównej, przecinając ukosem zielony, zadbany trawnik, następnie kończąc się przy oliwkowych drzwiach wielkiego budynku. Jest on barwy kremowej, z jasnobrązowymi wzorami - widać dokładnie podział na kilka pięter, oraz mnóstwo okiennic, jakie wpuszczają światło do sal i korytarzy. Po wejściu znajdujemy się w długim, białym pomieszczeniu, gdzie tuż przy czyściutkich ścianach umieszczone są wygodne foteliki, a od biura "recepcji", skąd stale dobiega drażniący dzwonek telefonu bądź stukot klawiatury, wita nas miły głos jednej z pielęgniarek. W przerwach między fotelami i półkami na przeróżne ulotki czy czasopisma znajdują się jasne drzwi - gabinet badań połączy z gabinetem zabiegowym, punkt pobierania krwi, laboratorium oraz miejsce wymiany odzieży i kilka toalet. Zazwyczaj kolejki są tu niczym chleb powszedni - bowiem ze względu na małe rozmiary Ponyville - jest to jeden, ale za to wielki i porządny, punkt medyczny - szpital i przychodnia lekarska zarazem! Dalej ciągnie się sieć wind, korytarzy jak i przeróżne sale, dokładnie ponumerowane - dzięki czemu z łatwością możemy odwiedzić chorego.

Ogromny teren, rozciągający się nieopodal południowej granicy miasteczka, o ponurym, melancholijnym i szarym krajobrazie. Wszędzie panoszą się spore odłamki skalne, kamienie, nadto żadnych oznak życia. Bowiem przybywają tu tylko nieliczni, acz wtajemniczeni, gdyż pod warstwą twardej, jałowej ziemi jak i we wnętrzach głazów czekają na znalazców lśniące, kolorowe, niezwykle drogocenne diamenty czy kamienie szlachetne. Lecz bywają tu i głębokie dziury, zdawałoby się, że bezkresne - otóż prowadzą one do podziemi, zamieszkałych przez brudne, bezlitosne psy - nie należy zakłócać ich spokoju, wtargnąwszy nieproszenie do sieci tajnych legowisk.