Z zewnątrz potężne, niezwykle rozłożyste drzewo, którego ogromne gałęzie pną się nisko, oblane mrokiem charakterystycznym dla Lasu Everfree, oraz otoczone nieprzebytym gąszczem. Drzewo, mimo wysokiej wilgotności nadającej miejscu tropikalnego akcentu, dzięki pielęgnacji zamieszkałej tu zebry, nigdy nie gnije, pozostając pięknym i wonnym przez wiele, wiele lat. Na swawolnie wiszących pnączach zawieszone zostały słoiki z robaczkami świętojańskimi, aby ciemność nie odstraszała gości, oraz kilka zapachowych toników czy butli. Co prawda nasza przemiła klacz nie zdaje sobie sprawy, iż małe drzwiczki w połączeniu z oknami bijącymi żółtym blaskiem dają efekt pobudzający wyobraźnie - wygląda to bowiem niczym straszna paszcza, bądź jeden ze Strasznodrzew, o których tajemniczości i niebezpieczeństwie krąży pełno pogłosek. Dodatkowo mnóstwo drewnianych, pomalowanych groźnie masek, które Zecora przywiozła ze swej ojczyzny, dla niektórych są specyficzną ozdobą, a dla niektórych szpetnym straszydłem - na szczęście wnętrze chatki mimo małych rozmiarów, jest o wiele bardziej przytulne i bezpieczne.
Tuż przy suficie pozawieszane są lampy, buchające magicznymi płomykami, dające niewiele światła - czarno-białej w zupełności to wystarcza. Pośrodku jednopiętrowego domostwa znajduje się symboliczny kociołek, w jakim co i rusz gotuje się to nowa mikstura, to warzy nowy tonik, to nowa trucizna bądź prędzej - odtrutka. Masek i dziwacznych, plemiennych artefaktów jest jeszcze więcej - Zecora mimo wszystko nie chce zapomnieć o swych prawdziwym pochodzeniu, i rodzinie, przede wszystkim. Istna burza woni, jaka uderza do nozdrzy za pierwszym wdechem, bywa duszna i irytująca, lecz na dobrą sprawę sprzyja medytacji, wręcz zapewnia towarzystwo w samotności i ciszy, jaka pochłania to miejsce. Oprócz drewnianych półeczek na flakoniki, mikstury czy inne składniki, tuż przy suficie prezentuje się wspaniała biblioteka, pełna rzadkich ksiąg - stale przybywają tu nowe egzemplarze, mimo, iż znaczną część wręcza Twilight, aby wesprzeć jej biblioteczkę - krążą plotki, iż śmiało handluje z Wędrowcami, bądź pisze je własnoręcznie. Miejsce to jest niezwykle tajemnicze, w każdym zakamarku zdaje się czyhać coś nowego, coś dziwnego bądź strasznego - lecz rzadko kiedy ma gości, co bardzo przytłacza Szamankę. Chętnie udziela rad, bądź wytwarza eliksiry o różnym działaniu, dla każdego.
