To właśnie w tym miejscu początek ma każda wyprawa, często kończąca się jedynie ZAMIAREM wdrapania na szczyt - wysokość góry, nieco wysuniętej poza granice Ponyville, przyprawia o spory dreszczyk emocji. Na szczyt prowadzą dwie dróżki - pierwsza, niebezpieczna i stroma, gdzie liczyć można jedynie na siłę własnych kopyt, wkładając je w malutkie szczeliny między głazami, bądź desperacko chwytając się pomniejszych korzeni roślin, jakie zdołały wyrosnąć w tak ekstremalnych warunkach. Druga, częściej wybierana lecz równie zdradliwa - wąską ścieżką, która wolna okrąża górę wokoło - jak się okazuje jest niemalże tak samo niebezpieczna, gdyż prastare stoki mają spore skłonności do prezentowania siły swych lawin, przepaście utrudniają pokonywanie drogi w spokoju, zaś żmudna melancholia sprawia, iż nie jeden turysta pada z wyczerpania, żałując swego wyboru.
