My little pony

I tak oto, wędrowcze, przybyłeś do najważniejszego miejsca w calutkiej Equerstii - głównego dworu samych Księżniczek, w których kopytach spoczywa ta oto kraina. Po wspięciu się cudownymi, złotymi schodami w samym sercu tętniącego życiem Canterlotu, znajdujemy się w dzielnicach Szlachty, lecz gdy nadal nieustannie pniemy się ku górze - w końcu staniemy naprzeciw lśniących drzwi, wykonanych oto z samego kryształu. Lecz nie wjedziemy do tak ważnego miejsca bez wcześniejszej negocjacji z Roayl Quards - osobistymi strażnikami Księżniczek. Jeżeli przedstawimy jasny powód odwiedzin, bądź okażemy się kimś przez władczynię oczekiwanym, po szczegółowym i nieco szorstkim przeszukaniu, wartownicy niechętnie rozstąpią swe złote włócznie, uchylając magiczne wrota do... raju.
Wysokie kolumny, które pną na wysokość kryształowych żyrandoli, umieszczonych tuż przy starannie malowanym sklepieniu, ozdobione są najróżniejszymi rycinami, wzorami i płaskorzeźbami, emanują nadzwyczajnym blaskiem, a potężne okiennice wypełnione są przepięknymi witrażami. Przez całą długość pałacu ciągnie się czerwony, jedwabisty dywan, a kończy się tuż przy tronie samej Celestii, tudzież Luny. Stawiając swe kopyta dalej, ujrzysz po bokach harde ogiery, czujnie śledzące każdy Twój ruch, oraz srebrne stoły, przy których królewska rodzina niekiedy biesiaduje - nigdy nie gości nań pustka, a w brud największych rarytasów krainy, od jedynie wyrafinowanych mistrzów kuchni. Wzdłuż dywanu przepływają drobniutkie strumienie krystalicznej wody, w specjalnych korytkach, które swoje źródło mają w fontannach nieopodal tronu, o kształcie potężnych kielichów. Tuż przy miejscu, z którego dumnie łypie na poddanych księżniczka, stykamy się z wiecznie poważnymi, już nie strażnikami, a WOJOWNIKAMI, gotowymi do natychmiastowej interwencji, lecz z szacunku wobec władzy nakazane jest wejście na drobne pięterko, by przemawiać - natomiast miejsce alicornek jest najwyżej położone.
Za dnia mamy zaszczyt porozmawiać z Celestią, która zwykle jest potwornie zapracowana mając wszystkie miasta i wioski na głowie, acz zawsze z przyjemnością wysłucha próśb, skarg czy słów swego ludu, niezależnie od ras i okoliczności, w wolnym czasie przyjmując raporty, zaproszenia, masę wiadomości oraz wykonując notatki dla Szkoły Magii o swym własnym imieniu.
Zaś mroczną nocą pałac nie przestaje działać, o nie! U nasady sufitu pojawiają się piskliwe nietoperze, a zamiast szlachetnych Royal Quards - przybywają mroczne, bezlitosne kuce, które dzięki magicznym mundurom otrzymując wampirzy wręcz wygląd, zaś typowo oficjalny wystrój przemienia się w... krwiożerczy. Na tronie zasiada ciut agresywna, niezależna i śmiało okazująca swoją wyższość, bezwzględna Księżniczka Luna, o gwiezdnej grzywie. Kuce rzadko kiedy odwiedzają pałac nocą, aby porozmawiać z NIĄ - ze zwykłego strachu, nad czym ubolewa, brodząc się w nudzie i melancholii, niekiedy nawet żywiąc zazdrość do siostry, niemalże z tą samą goryczą, jak tysiąc lat temu...

To właśnie o TEN teatr przewijają się największe gwiazdy, które osiągnęły same szczyty popularności czy aktorstwa. Z racji naprawdę wysokiego poziomu, bilety kosztują niemałe sumki, jest to jedno z miejsc często odwiedzanych przez śmietankę Canterlot'u. Na obszernym parkiecie odgrywane są najróżniejsze sztuki, po przezabawne komedie, przez rozklejające dramaty, zaś wszystko to bacznie obserwowane jest z wygodnych foteli przeznaczonych dla publiczności, gdzie zazwyczaj każde miejsce zajęte jest przez wyrafinowaną osobę. Miejsca balkonowe obejmują lożę dla VIP-ó - niekiedy zasiadają tam łowcy talentów, fotografowie czy reżyserzy, wyłapujących nowe 'perełki' nie tylko ze sceny - lubią spoglądać na publikę, toteż niekiedy kucyki przychodzą w to miejsce, aby jedynie POKAZAĆ się okolicznym obserwatorom - i interes się kręci.

Tuż za głównym budynkiem ogromnej fabryki, na rozciągającym się, sporych rozmiarów dziedzińcu, swe ujście ma doskonale widoczny nawet z ziemi, rwący Wodospad Tęczy - dzięki sieci malutkich mostów pracownicy mogą w spokoju wyławiać, czyścić, czy też pielęgnować powstałe bajorko - częściej jednak pobierają odpowiednie dawki, by następnie rozpylić lśniący łuk na niebie, ku uciesze kucy. Zwiedzający, bądź pegazy, pragnące napawać się cudownym widokiem, do tej części budynku mają stale otwarty dostęp, o ile nie będą przeszkadzać innym w wykonywanej pracy. Spożywanie tęczy jest definitywnie niewskazane, a tym bardziej zażywanie kąpieli.

Ponura, acz niekiedy klimatyczna mgła, jaka bladym porankiem czy też szarzejącym wieczorem oplata Ponyville oraz najbliższe okolice, również jest tworzona przez pracowite kopytka dziesiątek pegazów. W specjalnym sektorze, gdzie łatwo zagubić się w stale buchających kłębach pary, role pracowników są jasno podzielone - latając, ogromnymi łychami należy mieszać wodę w dosyć pojemnym kotle - zaś towarzysz niżej ma za zadanie dopilnować rzetelnej, gorącej temperatury. Praca, jak każda inna - ciężka i melancholijna, acz będąca powodem do dumy, bowiem pogoda nie należy wcale do spraw błahych...

Ten tor znajduje się zaraz obok zamku księżniczek. Kuce wchodzą na wielkie loże, komentator na wieże, a w budkach przy wejściu obstawiają zakłady! Gdy rozsiądziesz się na krześle, zobaczysz wielki tor wyścigowy z... Chmur! Pegazy czuwają na pasie startowym, słyszą gwizdek i ruszają niczym pioruny dookoła toru!

Gospodarstwo rodziny Apple, nie licząc ich sporej chaty rekreacyjnej tuż przy wejściu, Akrów Słodkich Jabłek, kilku pomniejszych chatek pozostałych członków rodziny, którzy postanowili powrócić z wsi położonych nieco dalej i zamieszkać z ukochanymi krewnymi oraz kilku hektarów pól, łąk i pustego terenu, ma również kilka mniejszych budynków - przykładowo takowy chlew. Mieszka tutaj cała Sfora uroczych świnek, którym dostarcza się jabłka i inne warzywa niestety nie mające dobrej jakości, w zamian za cenny, nieco cuchnący, nawóz, tak potrzebny przy sadzeniu nowych drzewek jak i roślin. Jako, iż mały kurnik jest często przepełniony, w upalne dni kurczaki spacerujące po podwórzu przychodzą i tu, wygrzewając się na stoku siana. Aby dopuścić wygłodniałe prosiaki do korytka pierw trzeba otworzyć specjalne drzwiczki, narażając się na staranowanie, oddzielające część bardziej gospodarczą od ich "legowiska" - połączonego z zagrodą po brzegi wypełnioną błotem - podczas karmienia dogląda się ich stanu oraz czyści zasychające nieczystości. Ma się też okazje uprzątnąć nieco gnoju, pozostawionego w pozostałych sektorach, by przystąpić do szaleńczego wprowadzania zwierząt ponownie do odpowiedniej części. Wcześniej pomieszczenie miało służyć także jako obora - dopiero później Babcia Smith zdała sobie sprawę, iż projekt, jaki wybrała, nie nadaje się do pomieszczenia całego STADA. Mimo, iż karmienie i mycie świnek brzmi przyjemnie, tak naprawdę jest ciężką i odpowiedzialną pracą, typową dzienną czynnością dla naszych cennych farmerów Apple.

Głównym elementem gospodarstwa rodziny, a właściwie rodzin, Apple, nie licząc Akrów Słodkich Jabłek, w sumie będących wspaniałą ikoną przemysłu, jest także wielkie, liczące sobie wiele hektarów, podwórze. Ciemna, piaszczysta ścieżka urywa się od wiejskiej dróżki wiodącej obrzeżami Ponyville, i prowadzi właśnie tu - przez uwitą różami bramę, z drewnianym kawałkiem o wydrążonym kształcie jabłka. Gdzie oko nie sięgnie - spokojny, cichy i jakże odżywczy, wiejski krajobraz, w tle Hektary Smakowitych Marchewek, na północy Jardy Soczystych Rzodkiewek. Nie może tu i zabraknąć gdakających kur, kilku kurników, obory czy chlewu, oraz drobniejszych ogródków przydomowych - są i małe krzaki truskawek czy poziomek, kapusta, kalafior, brokuły, a nawet pietruszki i zioła, co w sumie zbija zaledwie poboczny interes, z którego słynie farma. Duży domek, w kolorze ciemno-malinowym, jest mieszkaniem Apple Bloom, Applejack, Babci Smith oraz BigMac'a - za nim zaś rozciągają się zdecydowanie mniejsze i skromniejsze chatki pozostałych krewnych, jacy raczyli zamieszkać w Ponyville, zazwyczaj jednopiętrowe, acz mieszczące wiele kucy - rodzina nie była zbytnio pozytywnie nastawiona do goszczenia tu, na akrach, swych pobratymców, lecz cóż poradzić, jeżeli niewykorzystanej ziemi jest ful arów?
Na wschodnim skrzydle, nie licząc stale oranego pola, mieści się także pastwisko bydła - źródło smakowitego mleka dostarczanego miasteczku. Atrakcji jest tu wiele - lecz głównie znajomi czy inne mieszczuchy przybywają tu wypoczywać, nie zdając sobie sprawy, iż farma wiążę się także z ciężką, melancholijną pracą.

Sporych rozmiarów gabinet, w którym to króluje nieco zakręcony, acz przemiły Doctor Horse, przeprowadzający w nim zabiegi wszelakie, począwszy od szczepień, na prześwietleniach kończąc. Na ścianach, gdzie aby umilić pacjentom pobyt w tymże przeklętym miejscu, widnieją motyle, w łagodnym, kojącym, turkusowym kolorze. Na drobnym monitorze wyświetlają się zdjęcia rentgenowskie, a wokoło, w kolorowych ramkach, wiszą i dyplomy, i plakaty "dbajmy o zdrowie" bądź krótkie informacje medyczne, ostrzeżenia, ciekawostki. Jest tu mnóstwo półek, szklanych gablotek, i innych zakamarków, a wszystko to po brzegi przepełnione jest medykamentami przeróżnej maści - czy to młotki do obstukiwania kopyt, szczypce i nożyce, patyczki do gardła, strzykawki i igły, bandaże, plastry, różnorodne pigułki, płyny, toniki. Jedyną miłą rzeczą jest różowa miseczka pełna słodyczy, dla najmłodszych, dzielnych pacjentów. Oprócz krzesełek, biurka samego lekarza, przy którym wypisuje najróżniejsze recepty, oraz drzwi do pokoju zabiegowego, jest tu także krzesło niby dentystyczne - wszechstronny dr. Horse nawet i wierci czy umieszcza plomby w zębach kucy. Pod nieobecność lekarza władzę sprawują pielęgniarki, równie dobrze obeznane w medycynie.